เพราะความศรัทธาเป็นที่ตั้ง ทำให้ผู้เขียนตระหนักดีว่าถึงเวลาแล้วที่บ้านเมืองของเราจะมี "พิพิธภัณฑ์แนวใหม่"
            เกิดขึ้นมาบ้างผมต้องการพิสูจน์ให้ทุกคนที่สนใจด้านงานศิลปวัฒนธรรมไทย ว่าจะรอเวลาให้ใครเชื้อชาติใดอีกเล่าเข้ามา
          เก็บเกี่ยวเรื่องราวของเมืองไทยเอาไปเก็บใส่ตู้เอาไว้ที่พิพิธภัณฑ์เมืองนอกวันนี้เวลาที่เราต้องการค้นคว้าเรื่องใดเรื่องหนึ่ง
          เป็นพิเศษซ้ำเป็นเรื่องไทยๆ ด้วยซ้ำข้อมูลรายละเอียดที่สมบูรณ์แบบที่สุด แทนที่จะอยู่ในประเทศไทยกลับไปอยู่ที่ห้องสมุด
          เมืองนอกท่านอื่นอาจจะไม่รู้สึกรู้สาอะไร แต่สำหรับในส่วนตัวของผู้เขียนแล้วเหมือนถูกตบหน้าฉาดใหญ่ ผมเองมีความศรัทธา
          ในชาติอย่างที่สุด มีความตั้งใจมั่นว่าจะต้องทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อให้คนไทยเห็นคุณค่าของคนไทยด้วยกันเอง ก่อนรู้จัก
          ยกย่องคนไทยก่อนที่จะไปยกย่องคนชาติอื่น

                แต่ทั้งนี้และทั้งนั้นผู้เขียนไม่ได้เสนอแนะให้ทุกคนบ้าคลั่ง หรือหลงรักชาติไปในทางผิดๆไม่ได้ต้องการให้ทุกคนหยุดโลก
          เอาไว้ กับที่ไม่ยอมพัฒนาไปในทางที่เป็นความเจริญก้าวหน้าผมเพียงแต่ต้องการปลุกเร้าจิตสำนึกของเพื่อนร่วมชาติ
          ให้เข้าใจรู้จักและรักที่จะภาคภูมิใจในทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นไทยๆ เท่านั้นด้วยพื้นฐานเป็นคนชนบทได้ใกล้ชิดกับสภาพแวดล้อม
          อันเต็มเปี่ยมไปด้วยความเอื้ออารีย์ มีน้ำจิตน้ำใจต่อกันได้พบแต่ความซื่อบริสุทธ์ ความจริงใจ และได้เจอแต่ศิลปะไทยๆ
          ที่ประณีตงดงามตามสภาพแวดล้อมของเมืองไทยทำให้ผมประทับใจและมีความศรัทธา ในศิลปะวัฒนธรรม แขนงเพลงลูกทุ่ง
          เป็นอย่างยิ่งเพลงลูกทุ่งเป็นเพลงที่ลึกอยู่ในสายเลือดของคนไทยทุกคนมาตั้งแต่อดีต เพราะคนไทยเป็นคนในสังคมเกษตรกรรม
          ศิลปะเกิดควบคูุไปกับวิถีชีวิต เมื่อวิถีทางในการดำรงชีวิตของคนไทยเรานั้น ตั้งแต่สมัยก่อนประวัติศาสตร์เป็นต้นมา
          เราวนเวียนสร้างบ้างแปงเมืองอยู่ในบริเวณที่ราบลุ่มแม่น้ำมาตลอด

                ศิลปะไม่ว่าจะเป็นเรื่องของเพลง เรื่องของงานฝีมือด้าน ต่างๆ การแกะสลัก การจักรสาน การปั้น การวาด การประดิษฐ์
          ประดอย ก็ล้วนแต่เป็นการหยิบจับจากวัสดุใกล้มือและสิ่งที่สะท้อนออกมาในด้านเนื้อหาสาระก็หนีไม่พ้นเรื่องราวแวดล้อม
          ใกล้ตัวนั่นเอง ผมขออนุญาตไม่ย้อนหลังลึกล้ำไปถึงสมัยโบราณ เพราะจะผิดประเด็นของข้อเขียนชิ้นนี้หยุดอยู่แค่เพลงลูกทุ่งซึ่ง
          ผมศรัทธามากเป็นพิเศษเพราะสำนึกอยู่ตลอดเวลาว่าเป็นเพลงที่เป็นสัญลักษณ์ของคนไทย

                                              นั่นคือลักษณะตรงไปตรงมา จริงใจ ไม่อ้อมค้อม รักสนุก
                             ละเมียดละไมในการมองธรรมชาติอ่อนไหวกับ เหตุการณ์ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้น


                เพลงลูกทุ่งมีอายุโดยเกณฑ์เฉลี่ยนานมากึ่งศตวรรษ แล้วคือ 50 ปี แต่ท่านเชื่อหรือไม่ว่าเรากลับมีข้อมูลเกี่ยวกับ
          เรื่องเพลงลูกทุ่งน้อยมากอย่างไม่น่าเป็นไปได้ ยิ่งข้อมูลในส่วนที่เป็นลายลักษณ์อักษรด้วยแล้วแทบ
          จะเรียกได้ว่าไม่มีเลยในขณะที่เพลงพื้นบ้านพื้นเมือง เพลงไทยเดิมหรือเพลงไทยแท้,เพลงไทยแท้,เพลงสากล
          ยังมีผู้ให้ความสนใจเขียนหนังสือหนังหาไว้ให้ค้นคว้าศึกษา มากมาย แต่สำหรับ เพลงลูกทุ่ง ผมเคยย่างกรายไปใน
          หอสมุดแห่งชาติแล้วก็ต้องออกกลับมามือเปล่าิ ส่วนหนึ่งคงจะเป็นเพราะว่า เราดูหมิ่นดูแคลน เพลงลูกทุ่งหาว่าเป็นศิลปะชั้นต่ำ
          ไม่บังควรสนใจหรือศึกษา

                ผมได้ต่อสู้รณรงค์ผลักดันเพลงลูกทุ่งมาโดยตลอด เพียงเพื่อให้ทุกคนเห็นคุณค่าว่าเพลงลูกทุ่งนั้นมิได้ต่ำช้า
          สามานย์อย่างที่หลายท่านเข้าใจผิด เพลงลูกทุ่งก็มีศิลปะเหมือนกัน และมีความงามแบบ ไทยๆที่ยากจะหาเพลงชนิดไหน
          เสมอเหมือน เนื้อหาสาระที่ผูกติดกับความเป็นไทยนั้นพิสูจนกันได้ว่า เพลงลูกทุ่งมีอยู่เต็มปรี่  ความหลากหลาย
          และเส้นสายที่เชื่อมโยงติดต่อกันมา จากเพลงไทยเดิม หรือไทยแท้และเพลงพื้นบ้านพื้นเมืองนั่น สามารถแสดงให้ได้เห็นกัน
          อย่างชัดเจน บทพิสูจน์ที่เด่นชัดอีกอย่างหนึ่งก็คือเพลงลูกทุ่งเป็นเพลงยอดนิยมในหัวใจของคนชนบทมาช้านาน
          ตั้งแต่สมัย หลังสงครามโลกครั้งที่ 2 เป็นต้นมาโดยยังไม่เปลี่ยนแปลง เพียงแต่มีระดับความนิยมสูงหรือต่ำไปตามยุคสมัย


                    สิ่งใดที่เป็นความนิยมชมชอบของคนกลุ่มใหญ่ของ ประเทศนั่นหมายถึงความต่ำช้าล่ะหรือ?

                นี่คือสิ่งที่ผมเคยตั้งคำถามกับตัวเองมาแล้วและเมื่อได้คำตอบเป็นที่พอใจแล้วผู้เขียนก็เริ่มต้นรวบรวม
           แล้วหาทางสร้างสรรค์เพื่อการก่อตั้ง"พิพิธภัณฑ์เพลงลูกทุ่ง" ทันที  พิพิธภัณฑ์เพลงลูกทุ่่งเริ่มคิดและลงมือก่อตั้งรวบรวม
           เมื่อเดือนสิงหาคม พ.ศ.2530 ลักษณะจะเป็นเสมือนข้อมูลเกี๋ยวกับเพลงลูกทุ่งนั่นเอง เพราะที่ตั้งใจเอาไว้นั้นต้องการ
           ให้เป็นแหล่งค้นคว้า,รวบรวม แหล่งที่จะมีกิจกรรมแลกเปลี่ยนความรู้กันในเรื่องของเพลง ลูกทุ่งและเป็นตัวกล่าว
           ในการประสานรวมตัวกันในหมู่ศิลปิน ลูกทุ่งเพื่อสร้างความงอกงามให้กับวงการเพลงลูกทุ่ง ขณะเดียวกันก็ทำหน้าที่อนุรักษ์
           เพลงและเผยแพร่เพลงลูกทุ่ง อย่างมีระบบและมีคุณภาพไปในตัวด้วย ผมพยายามอย่างเหลือเกินที่จะทำให้
           ทุกคนเห็นค่าและหันมาร่วมกันศึกษาเพลงลูกทุ่งเพื่อให้เกิดการมองศิลปะแขนงนี้อย่างเป็นวิชาการแต่เนื่องจากผมเป็นเพียง
           สามัญชนคนธรรมดาคนเดียว เท่านั้น การต่อสู้ในเรื่องนี้จึงต้องใช้เวลาอีกมากนักกว่าจะสำเร็จได้ การสะสมการรวบรวม
           ทุกสิ่งทุกอย่างภายในพิพิธภัณฑ์ นั้นเป็นการได้มาอย่างเลือดตาแทบกระเด็นทั้งสิ้น หากจะมีการลงทุนรอนไปก็เป็นการลงทุน
           ทุกบาททุกสลึงจากผมเอง ซึ่งไม่ใช่ผู้มีรายได้ประจำหรือมีรายได้มีมรดกมหาศาล อุปสรรคของการก่อตั้งมีมากแต่ไม่ใช่อุปสรรค
           ที่ผู้เขียนจะต้องท้อถอยเพราะทุกขณะจิตยังคงรอความหวัง ให้ความฝันเป็นจริงให้จงได้ในสักวันหนึ่ง  การก่อตั้งพิพิธภัณฑ์
           แม้ว่าจะเป็นเรื่องส่วนตัวแต่ก็ไม่เคยคิดจะใช้พิพิธภัณฑ์เป็นที่เก็บเงินเก็บทองค่าเข้าชม

               เพราะดังที่ระบุไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่า"พิพิธภัณฑ์เพลงลูกทุ่ง"
           ไม่ได้มีของล้ำค่าราคาแพงที่สุดในโลก ไม่ได้มีของเก่า อายุนับหมื่นปี
           เป็นเพียงสถานที่ที่จะเป็นแหล่งรวบรวมข้อมูล เรื่องของเพลงลูกทุ่งเท่านั้น
           แต่ที่คิดและเรียกว่าพิืพิธภัณฑ์ก็เพราะมีเป้าหมาย ว่าจะรวบรวมสิ่งของ
           และองค์ประกอบทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับวงการเพลงลูกทุ่งเอาไว้ด้วย
           ซึ่งเป็นลักษณะของพิพิธภัณฑ์ นั่นเอง

              พิพิธภัณฑ์เพลงลูกทุ่ง ตั้งอยู่บ้านเลขที่ 577/78 หมู่บ้านอิ่มอำพร
          ซอยพาณิชยการธนบุรี ถนนจรัลสนิทวงศ์ เขตบางกอกใหญ่ กรุงเทพ 10600
          ยังไม่ได้เปิดให้เข้าชมอย่างเป็นทางการแต่ก็ยินดีต้อนรับทุกท่านที่เข้าใจอุดมการณ์และพร้อมเสมอที่จะน้อมรับ
          ความคิดเห็น ทุกสิ่งทุกอย่างจากท่าน พิพิธภัณฑ์ยินดีรับบริจาคเศษสิ่งเหลือใช้อันได้แก่ แผ่นเสียง,เทปเพลง,หนังสือเพลง,
          โน้ตเพลง,รูปภาพศิลปิน,สมุดจดเพลง,โปสเตอร์วงดนตรีลูกทุ่ง,บัตรเข้าชมวงดนตรี, ความทรงจำของท่านที่เคยดูชม
          เพลงลูกทุ่งมาในอดีต,สิ่งของ เครื่องใช้ต่างๆของศิลปิน ฯลฯ
              หากทุกสิ่งทุกอย่างที่กล่าวมาแล้วนั้นทำความรำคาญให้ กับท่าน เช่น รกบ้าน ไม่รู้จะเก็บไว้ทำไม โปรดติดต่อ
          บริจาคให้กับพิพิธภัณฑ์ได้ ไม่ว่าท่านจะอยู่ที่ไหน โปรดจดหมายแจ้งให้ พิพิธภัณฑ์ได้ทราบบ้าง ถ้าท่านอยู่ไม่ไกล
          ผู้เขียนยินดีไปรับของที่ท่านจะบริจาคนั้นด้วยตนเองหรือนัดหมายเพื่อการพบปะ อีกที หรือหากท่านอยู่ไกล
          ผู้เขียนยินดีออกค่าไปรษณีย์จัดส่งให้กับทุกท่านที่จะกรุณาด้วยความสำนึกในพระคุณ งานพิพิธภัณฑ์จะสำเร็จ
          ไม่ได้เลยหากขาดซึ่งความ เมตตาปราณีของทุกท่านที่ให้การสนับสนุนผู้เขียนทั้งทางตรง และทางอ้อม   
          ขอกราบขอบพระคุณไว้เป็นหลักฐานตัวอักษรในที่นี้ด้วย